Lidl Horst, kassa twee. De gebruikelijke, iets te lange rij wachtenden vóór mij. "Kassa drie gaat ook open", murmelt een caissière iets te nors voor een blije dinsdagmiddag. Ik kijk snel rond. Wie is mij voor? Wie laat ik achter? Veel boodschappen heb ik niet, ik ben immers op de fiets. Met een korte sprint kwalificeer ik mij tot nummer drie in de rij. Bij kassa twee is nog steeds dezelfde mevrouw aan het klagen, omdat ze vreest dat de kassadame 30 eurocents teveel voor een zakje appels heeft aangeslagen. Wat dat wel niet kost, zo'n zeurmevrouw. Een klant kan het drama niet langer aanzien, laat spontaan de boodschappenkar staan en loopt mopperend de winkel uit.
Ik ben bijna aan de beurt. Een dame met een omvangrijk achterwerk in een ondermaatse legging staat voor mij. Ik keer de maan de rug toe.
"Nee mevrouw, u kunt hier alléén pinnen! Only pin, nur pienen" Blijkbaar ligt tussen de caissière en de dame met de derrière een taalbarrière. De pin van inkoop op het hoofdkantoor van Lidl vond dat een geldlade bij kassa drie teveel van het budget opslokte. Inmiddels is de rij bij kassa twee geslonken tot de man, die ik achter mij liet. Zou hij ook op de fiets zijn? Ik bestudeer de inhoud van zijn karretje. Bier, veel bier. Nèèh, die is met de auto.
Ah! Het taalprobleem is opgelost, de pinpas gevonden en de transactie voldaan. Ik toets mijn pin in en reken mijn stronken prei, een stuk broccoli en een doosje champignons af. "Prettige dag"' sneert de kassadame mij toe, als ik de afrekensluis verlaat. "Insgelijks", lieg ik oprecht. Buiten komt de regen inmiddels met bakken uit de lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten